… Agnieszka Osiecka

Kto choć raz pojedzie na Mazury, wróci odmieniony i urzeczony pięknem tej niezwykłej krainy. Nic więc dziwnego, że skoro wznosi ona na wyżyny zwykłego zjadacza chleba, poetom daje wiatr w żagle i inspiruje do tworzenia niezwykłych tekstów i obrazów. Przykładem może być przepiękny, nostalgiczny utwór Agnieszki Osieckiej Na całych jeziorach – ty, który artystka stworzyła z myślą o Jeremim Przyborze:

Na całych jeziorach – ty,
o wszystkich dnia porach – ty.
W marchewce i w naci – ty,
od Mazur do Francji – ty.
Na co dzień, od święta – ty
i w leśnych zwierzętach – ty.

I w ziołach, i w grzybach w nadziei, że to chyba – ty.
We wróżbach i w kartach – ty,
na serio i w żartach – ty.
W sezonie i potem, przed ptaków odlotem,
na wielka tęsknotę – ty.
Zawsze – ty.

A w kącie kto stoi? – Ja.
Kto się niepokoi? – Ja.
W kuchennym lufciku – ja,
w paskudnym wierszyku – ja.
A rozum kto traci? – Ja.
Kto łzą się bławaci? – Ja.

I kto czeka z pieczenią mazurską jesienią? – Ja.
Zielono od marzeń – my,
na kładce i w barze – my.
Do pary, nie w parze,
bezsenni żeglarze,
na całych jeziorach – my.
Jednak – my.

Zachęcamy do wysłuchania go w trzech odsłonach, był bowiem wykonywany m.in. przez Teresę Tutinas, Kalinę Jędrusik oraz Katarzynę Nosowską.

Dodaj komentarz

  Subscribe  

Powiadom o

nowych dalszych komentarzachnowych odpowiedziach na moje komentarze